კიდე

I. ნაპირი, კიდური (ფსალ. 2, 8 და 18:4, 6, კუალად 117, 22; ვეფხისტ. 424), край, конец, предел, угол.

— პირი ზღჳსა ანუ მდინარისა (მატ. 13, 1 და შემდგომი; ვეფხისტ. 1019), брег, берег.

II. კიდე

Ср. კიდეგან

გარდა, გარეშე, თჳნიერ; თან დებულნი ესე მჳჳრებენ ნათესავობითსა ბრუნვასა, თავად ითქმის კიდეგან და ბოლოდ განკიდე. მაგალითად, კიდეგან შეწევნისა, ანუ შეწევნისაგან კიდე (ვეფხისტ. 31, 273, 558, 794), кроме, мимо, без.